Het einde van een reis wringt altijd wel een beetje. Deze maand was dan ogenschijnelijk veel te kort om deze excotische zuidgrens van de voormalige Sovjetunie te doorgronden. Ik heb er op minst wel even kunnen van proeven en wil je er het volgende over kwijt. Een rivier als de Pjanz, met zijn onstuimig karakter, is als grens tussen Tajikistan en Afghanistan, een natuurlijk gegeven. Toch is het slechts een staatkundig gegeven en hebben beide volkeren veel meer gemeen dan de afstand van de kolkende rivier. Samen met de Iraniers vormen ze 1 culturele identiteit namelijk die van de Perzische. Beide volkeren leefden eeuwen dicht bij elkaar en spraken dezelfde taal (taalgroep). Sinds de 19de eeuw en de expansiedrift van het Westen (Europa wierp zijn blik vooral op Afrika en Tsaristisch Rusland op Centraal-Azie) zijn er eigenaardige breuklijnen onstaan tussen volkeren. Er werden grenzen getrokken die er voorheen geen waren. Zo kwam Centraal-Azie reeds veel vroeger onder Russisch gezag dan tijdens het Sovjettijdperk. De Russen botsten hier letterlijk tegen de noordgrens van Brits-India. Volkeren met een grote gemene deler werden ineens opgesplitst. Voor de Tajiken kwam daarbij dat de Regio Badakhsan, met vooral Tajikse mensen, zich over beide grenzen heen bevond. Tot op de dag van vandaag wonen er daarom meer Tajiken in Afghanistan dan in Tajikistan zelf. Deze eigenaardigheden hebben ook mijn Sovjetwijsheden op de proef gesteld en gemerkt hoe groot en onomvattend onwezenlijk groot het rijk wel was. In recentere tijden gingen massaal veel Centraal-Aziatische mensen werken in Moskou of andere Russische grootsteden. Het enige uitweg, op een beter loon althans, is voor vele post-sovjetlanden, de economie in Moskou. Russisch blijft dan ook de gemene taal tussen deze diverse landen. Velen loven Poetin omwille van de loonopslag. Ik vooral van diegene die het vet van de melk scheiden. Hier nu met mijn hoofd in de wolken op het einde van een hoge bergreis heb vooral veel stof en ijle lucht geproefd en
die ene gemene Sovjetdeler:
allen houden ze van
KEFIR!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten